Matt T Mahony (B) Blues Banana Peel Ruiselede (Wingene) (13-01-2025) reporter & photo credits: Marcel info band: Matt T Mahony info organisatie: Banana Peel © Rootsville 2025

Door ziekte had ik het laatste optreden van 2024 in de Banana Peel moeten missen. Ondertussen terug zo gezond als een vis en klaar om het nieuwe jaar in Ruiselede, of moet ik Wingene zeggen, in te zetten. Om het muzikale jaar te starten was men gaan vissen de in Belgische blues vijver en daar had Guy, Matt T Mahony en zijn band aan de haak geslagen. Mooie vangst als je het mij vraagt en perfect om het jaar te starten.

Mattias De Rijcke aka Matt T Mahony, de man die na zijn studies resoluut koos voor de jazzgitaar maar steeds stevig met de twee voeten in de blues geworteld bleef. Met zijn improvisatie en groove verlegt Matt de grenzen van de blues, jazz en swing. In 2018 werd hij de vaste gitarist van Steven Troch maar ook bij de Missy Sippy All Stars, is hij één van de grote bezielers.

Met “Good Man Blues” brengt Matti zijn nieuwe cd mee naar Ruiselede waardoor we meteen live kunnen kennismaken met het nieuwe werk. Voor deze wordt hij bijgestaan door 3, meer dan talentvolle muzikanten. Zo hebben we de geweldige Olivier Vander Bauwede aan de harmonica, Filip Vandebril op bas en Frederik Van Den Berghe aan de drums. Met zo’n muzikanten op het podium kon het echt niet misgaan en gezien het enthousiasme waarmee collega Freddy hun optreden in Mol had beschreven, was ik razend benieuwd naar hun prestatie hier in de Banana Peel.

Koning Winter was in het land en het was berenkoud, gelukkig stond de verwarming op in de joint en met de muziek van Matti kregen we het snel warm. Niet uitverkocht deze keer maar wel aangenaam goed gevuld met echte blues liefhebbers.

Perfect op tijd werd de band aangekondigd en knalde ‘Jetlagged” door de boxen van de Banana Peel.  Een eerder rustig begin vond ik dat werd gevolgd door ‘On Time’, heel mooi nummer waar Olivier al meteen de lapsteel bovenhaalde en liet zien en vooral horen dat hij niet enkel de mondharmonica beheerst. Het begin klonk heel smooth maar met ‘Run Away’ en ‘You’re So Fine’ van Little Walter, ging het tempo de hoogte in.

Een zeer discrete ritmesectie, perfecte solo’s van de hand van Matti, maar het was vooral het fenomenaal harmonicawerk van Olivier die iedereen alweer versteld deed staan. Met het mooie ’Sideways’ was het tijd voor een slowblues, en dat was meer dan genietbaar. Stilaan naderde het einde van het eerste deel, die werd afgesloten met ‘The Big Spender’ en ‘I Don’t Want To’.

Dit was alvast een dikke aanrader en ik denk, aan de reacties te zien, dat de aanwezigen enorm hadden genoten. In de pauze werd dankbaar de tijd genomen voor een drankje en natuurlijk voor het aanschaffen van de nieuwe plaat.

Iedereen was dan ook klaar voor het vervolg dat van start ging met ‘Outside Woman Blues’ en ‘Muggy Days’. Niets dan goed voor deze vier musketiers. Een volledig geoliede machine, waarvan elke onderdeel het ander prefect weet aan te vullen en die het niveau van de muziek hooghouden. Ze vervolgen met ‘True Bird’ en Little Walter’s ‘Up The Line’. Toppie.

Dat Olivier een fenomeen is op de harmonica, wisten we al. Ondertussen weten we ook dat hij meer dan overweg kan met de lapsteel, maar hij is ook eigenaar van een zeer mooie stem en met ‘Maybe The Last Time’ van The Staple Singers, kregen we daar een mooi voorbeeld van. Het draaide uit in handengeklap en een kleine sing along. Ontgoochelende geluiden toen Matt aankondigde dat de laatste twee songs er aan kwamen, maar eerst uitgebreid bedankingen rondstrooien aan het adres van de Banana Peel. Meer dan verdiend natuurlijk, waarna met ‘Spirits’ en de titeltrack van de plaat ‘Good Man Blues’ afscheid werd genomen van een dankbaar publiek.

Het was natuurlijk nog veel te vroeg om huiswaarts te keren en zonder veel moeite werden ons nog twee bissers aangeboden al beginnend met Willie Dixon’s ‘Little Red Rooster’ en een fijn nummer van de hand van Jack Bruce, ‘Politician’. Hier kreeg Filip de kans om ons te trakteren op een knappe bas solo en mocht Frederik, heel stoïcijns, een drumsolo ten beste geven. Dit alles zeer geapprecieerd door de aanwezigen, waarna het doek viel over dit eerste optreden van 2025 en het jaar ziet er ondertussen wel veel belovend uit.

Volgende week staan we terug in Wingene-Ruiselede want dan krijgen ze Ana Popovic over de vloer en dit wel twee dagen na elkaar. Jammer voor wie nog geen ticket heeft want beide avonden zijn uitverkocht. Het leven is aan de rappe gasten. CU!!!

Marcel